“Ik ben blij, opgeruimd, rustig, voldaan en dankbaar”

Maar dat is niet altijd zo geweest, daar heb ik mijn eigen pad in gevonden.

Het was een mooie voorjaarsavond in 2003 - ik lag in mijn bed, ik was doodmoe en ik toch kon ik de slaap niet vatten.
Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd, oooh morgen moet ik dit en moet ik dat …..enzzzz. 

Als moeder van 2 jonge kinderen, vrouw van…… huishouden op rolletjes laten lopen, daarnaast werkte ik op kantoor als financieel medewerkster, druk sociaal leven met familie vrienden,
al met al hield ik veel ballen in de lucht.

  • ik wilde alles perfect doen

  • werd het moeten steeds groter

  • alles gaat zo zwaar wegen

  • als dit nog langer doorgaat , als ik dit langer zo blijf doen dan gaat het WEER mis met mij…

Een paar jaar ervoor was ik namelijk in een (postnatale) depressie / burn-out terecht gekomen, dat was een hele zware tijd, ik kon dag en nacht mijn bed niet uit, ik kon niets, zelfs niet meer voor mijn kinderen zorgen.
Dit duurde niet een paar dagen maar weken voordat ik überhaupt mijn bed weer uit kon (met hulp van therapeuten, artsen en medicatie) laat staan dat ik weer aan mijn opbouw kon beginnen.
Dus hier wilde ik nooit, maar dan ook nooit meer in terug vallen. 

Dus er moest echt iets gebeuren…

Hoe Tai-chi mijn leven veranderde.

Toen kwam Ad met zijn Tai-Chi op mijn pad. En dat wekelijks terugkerend uurtje les werd al gauw een vast punt van rust voor mij. En beetje bij beetje nam ik Tai-chi mee naar huis. In de jaren die volgde groeide Tai-Chi voor mij uit om op een effectieve manier op tijd op de rem te trappen en afstand te nemen als het allemaal teveel werd.

En dit heeft me zoveel gebracht. Mijn leven is nu zo anders.

Als ik nu een les geef of een massage, en de cliënten vertellen mij: “ik was zo moe en ik ben nu ontspannen en dit geeft rust en ruimte ” dan voel ik me opgeladen, met een grote glimlach op mijn gezicht en maakt mijn hart een huppeltje,
en dat is eigenlijk hoe mijn leven nu voelt. 

“Ik ben blij, opgeruimd, rustig, voldaan, dankbaar”

Inmiddels weet ik hoe om te gaan met stress en tegenslagen, die halen me nu niet meer uit mijn energie.
Verder heb ik grip op mijn energie en daarmee op mijn leven en daar ben ik heel dankbaar voor.

Ik ben dus als docent, therapeut en coach niet zomaar in dit werkveld terecht ben gekomen, ik heb zo mijn eigen portie gehad en mijn lessen daaruit geleerd. Dit geef ik door, mijn kennis, wijsheid, ervaring, en doorzettingsvermogen, aan mijn cliënten.  

En dit maakt dat ik me enorm goed kan verplaatsen in mensen die te maken hebben met een druk leven met werk en kinderen, met depressie en/of burn-out, met verlies van een geliefde, een scheiding, of mantelzorg.

 

Wat ik mee wil geven…….

Dat iedereen die bereid is om te leren naar zichzelf te kijken en voelen, een fijn leven kan hebben.
Het willen leren van momenten in je leven die niet fijn zijn, de draad oppakken,
met of zonder hulp en nieuwe uitdagingen stellen op jouw horizon.

Nog enkele weetjes over mij…..

  • Dat ik begonnen ben als kapster en daarna ziekenverzorgster (13 jaar) ben geweest

  • Een eigen bedrijf heb gehad met creatieve workshops op locatie “Zo Gepiept”

  • Een droom is uitgekomen en in een huis aan het water woon

  • Stiekem denk dat ik, dat ik een heks ben geweest in één van mijn vorige levens

  • Liefhebber ben van lekker eten

  • Helemaal blij wordt van dansen

  • Fanatiek ben met gezelschapsspelletjes, maar ook tegen mijn verlies kan

Ter nagedachtenis aan Ad Hamers(1963-2014)
mijn Tai-chi Tao docent en partner

Je doet nooit iets fout
— Ad Hamers

Tai Chi docenten zijn bevlogen mensen en Ad Hamers, oprichter van "De Zwarte Kraanvogel",
maakte daar geen uitzondering op. Maar in zijn benadering stond hij wel stevig met twee voeten op de grond.
De eeuwenoude erfenis van de Chinese meesters die hij doorgaf moest voor iedereen toegankelijk zijn en terwijl hij zich daar met hart en ziel aan wijdde, was hij niet blind voor het feit dat Tai Chi voor de meeste cursisten slechts
een middel was om wat evenwicht en rust in de reuring van het dagelijkse bestaan te vinden.
Een middel dat, volgens de deelnemers, als geen ander werkte.
De persoonlijke beleving moest dan ook het enig uitgangspunt van de lessen zijn en dan zou de
perfectie van de uitvoering vanzelf met de ervaring meegroeien.

Want Tai Chi doe je voor jezelf.